Pingpong

Ik zie hem eind juni. Hij komt wat moeizaam de gang door, zuchtend en steunend en met 2 krukken. Na wat omslachtige bewegingen gaat hij zitten en kan ik hem een hand geven. Hij vertelt mij dat hij begin april geopereerd is en dat zijn teen is rechtgezet. Het herstel is volgens hem daarna niet zo goed verlopen, hij heeft wat complicaties gehad. Ook loopt hij nu nog steeds bij de specialist vanwege lymfoedeem. De dermatoloog heeft hem een verband gegeven, de bedoeling is dat hij over enige tijd een kous krijgt. Het advies was dat hij rust moet houden met het been omhoog. Ik bekijk zijn ingezwachtelde been en zijn geopereerde voet en vertel hem dat de voet er goed uit ziet.

Ik vraag hem wat meer over zijn werk: Hij vertelt dat hij al heel lang in het magazijn werkt, 40 uur per week, 5 dagen. “Dan zal je het wel missen!” Hij kijkt me wat verbouwereerd aan en reageert dan aarzelend. “Ja, een beetje”. Legt dan uit dat hij wel erg snel moe is vanwege het lopen op krukken. Mijn advies aan leidinggevende en werknemer is dat hij langs gaat op het werk en dat hij samen met de leidinggevende gaat kijken welke passende werkzaamheden hij zou kunnen oppakken. Ik adviseer hen te zoeken naar werkzaamheden die hij zittend kan doen, maar waarbij hij nu en dan best even mag lopen.

Eind juli staat deze meneer weer op mijn spreekuurlijstje, zoals ik ook met hem had afgesproken. Helaas…hij komt niet opdagen en ik heb geen idee waarom niet. Ook krijg ik geen reactie van de leidinggevende bij navraag.

Eind oktober (!!) zie ik zijn leidinggevende in het kader van een Sociaal Medisch Overleg. Hij vertelt mij dat zijn medewerker nu sinds kort voor 2 uur per dag aan het werk is….En hij lijkt er nog een soort trots op ook. Ik check het even: “Dus hij heeft van april tot oktober thuis gezeten?” Hij knikt bevestigend. “En mijn advies van juni dan? Was dat niet gelukt?” Hij zucht. En ik denk: “Score? -10.” Hoe gaan we dit weer vlot trekken… Ik zeg: “Zittend werk kan in ieder geval – wat mij betreft geen uren beperking, maar omdat je op -10 staat zou mijn advies aan jou zijn om een opbouwplan in uren te maken om een conflict te voorkomen, uitbreiden over een periode van 3-4 weken.”

Medio november zie ik de werknemer op het spreekuur. Hij komt nu zonder krukken binnen en vertelt me dat het wel beter gaat. Hij doet nu zittend werk, administratieve taken in het magazijn. Hij heeft met de leidinggevende afgesproken om zijn uren uit te breiden, de bedoeling is dat hij over 2 weken weer alle uren inzetbaar zal zijn. Hij zal ook geleidelijk weer wat meer gaan lopen en andere werkzaamheden oppakken.

De leidinggevende mailt mij in december. Hij geeft aan dat betrokkene niet wil werken en vraagt wat ik hem adviseer. Ik mail hem terug dat hij vooral niet bij mij op het spreekuur moet komen, tenzij er iets anders aan de hand zou zijn. Ik geef hem aan dat betrokkene naar het UWV kan voor een deskundigenoordeel als hij het niet eens zou zijn met het advies van de bedrijfsarts.

Eind januari ligt er toch opnieuw een verzoek van de leidinggevende voor een consult bij de bedrijfsarts. 

Aanleiding spreekuuraanvraag: Langdurig ziek. 
Adviesvraag: Hij heeft nog steeds last van zijn voet en enkel. Ik heb hem gebeld maar hij zegt niet te kunnen werken. 
Wat is je specifieke vraag t.a.v. de inzetbaarheid van je medewerker in eigen of ander werk?  Ik wil duidelijkheid of hij wel of niet kan werken. Hij zou eerst 2 uur werken en dat ging wel maar toen hij 4 uurtjes moest werken was hij weer ziek. Hij hoeft niet te lopen als het niet moet. Hij doet administratief werk meer niet. 

Pffff. Gelukkig hou ik wel van een partijtje pingpong en ik vraag mezelf af hoe ik dit balletje nou weer terug zal meppen. Want dit gaat echt over gedrag. Ik denk in dit geval vooral het gedrag van de leidinggevende.